I am Super Sam.

   



     Minsan di natin namamalayan na lubos na pala tayong nasasaktan ng taong lihim na minahamal. Huwag kang tanga, wala pang naiibentong gamot sa tanga. Bakit di mo nalang sabihin ng harapan kaysa itago at masaktan ka lang? Ang Pag-ibig ay parang isang roller coaster, hihigpitan mo ang kapit kahit na alam mong nahihirapan ka nang huminga. Minsan ka na nga lang magmahal ng tapat ikaw pa ang malulugi sa timbangan. Matuto kang maawa sa sarili mo, hindi yung literal na nasasaktan ka na, pero humahabol ka pa.

     Magkaiba ang nagpaubaya sa pinakawalan, parang kandila at posporo yan, sinisindihan at unti unting mauubos. Ang posporo bago pa man maubos sa daliri mo at mapaso ka, pinatay mo na. Saan ba hahantong ang pagpapaubaya mo kung unti unti ka namang pinapatay nito? Mamimili ka lang naman eh, sa kandilang minuto ang bibilangan bago ka pa mapaso o sa posporo na segundo lang eh paso ka na?

     Bakit kasi nauso ang mga terminong "di ako mabubuhay kung mawawala ka." Pakiusap, hindi nya literal na dala ang puso mo, mararamdaman mong sawi ka lang kung wala ka nang nararamdaman. Minsan kasi hindi ka lang marunong mag appreciate, kaya akala mo sa kanya lang umiikot ang mundo mo. Matuto ka kasing makiramdam sa paligid mo, malay mo may malay din sila sayo? 

     Buti pa ang mga bata, alam nila kung gusto nila ang isang bagay. Di tulad ng matatanda, ang daming paliguy-ligoy, iisa lang din naman ang desisyon sa huli. Mahirap naman talaga ikumpara noong bata pa tayo, walang inisip kundi maglaro at asarin ang kapitbahay mo at magtago sa likod ng pinto kapag hinabol ka. Ngayon, kailangan nating harapin ang sakit, kahit nakasalalay pa minsan ang isang toneladang pag-ibig na handang sumabog mula sa puso mo papunta sa mundo. 

     Ang Mundo nga daw ay isang malaking quiapo, maraming snatcher. maaagawan ka. lumaban ka.

     

     Anong paki ko sa nararamdaman mo? Paki mo sa nararamdaman ko?--MAHAL KITA!

alam mo ba kung anong ginagawa ko noong naghiwalay tayo? Ang sabi ko sayo makakahanap ka ng mas makakahigit pa sa akin, pero ano? Nahigitan ba ko? Malamang "oo" ang isasagot mo sa akin ngayon. Marami ng nangyari sa atin, magkaiba ng buhay na tinatahak, kahit pa na nag ngi-ngitian tayo sa tuwing nagkikita tayo. Di mo alam kung gaano ako nasaktan sa mga nangyari noon.--taon na ang binilang. 

     Di na kita naipaglaban pa noon, maaaring hindi narin ngayon, lumaki na ko. Pero hindi ko malilimutan ang mga sulat mo at munting regalo na ibinigay mo tuwing sasapit ang "Monthsarry" natin, di mo lang alam kung gaano ako kinilig tuwing magkaka titigan tayo sa mata; sa tuwing magkahawak tayo ng kamay at sabay maglalakad. Ikaw ang prinsesa ko noong mga araw na 'yon. Sayo lang umikot ang mundo ko. Di mo lang alam kung gaano ako nasasaktan tuwing tinutukso ka nila sa iba. --Andito naman ako sa harap nyo. Mas masakit nung naupo ka sa table nya at di sa table ko, at sinabi nilang mas bagay kayo. Akala ko noong mga panahong iyon binuhusan ako ng tubig na may yelo. Gusto kong tumakbo papalayo pero parang nasimento ang mga paa ko at may nakadagan sa puso kong kasing bigat ng malaking tipak ng bato.

     Ang sakit noong natanggap ko yung text mo na sinabi mong may minamahal ka ng iba, maniwala ka man o hindi walang tumulong luha sa mga mata ko sa sobrang sakit.--Umambon, langit na ang gumawa para sa akin ng luha ng mga sandaling iyon, sa katunayan paghahandaan ko ang pakikipag balikan sayo noon.--Natakot lang ako. Gusto kitang yakapin noong unang pagkikita natin mula ng maghiwalay tayo, pero nakikita ko sa mata mo ang pagkalungkot sa nangyari. 

     Huwag kang mag alala, lumipas na ang lahat ng iyon, alaala na lamang ang natitira sa puso ko, mga pangyayari na di ko malilimutan na dumaan sa buhay ko. Malamang pag nabasa mo to sasabihin mo;

"Paki ko sa nararamdaman mo?" Huwag ka mag alala, yan din malamang ang isasagot ko sayo.